ทำไมคุณยังคงท้อแท้ใจอยู่?

“จิตใจของข้าเอ๋ย ไฉนเจ้าจึงฝ่ออยู่? ไฉนเจ้าจึงกระสับกระส่ายอยู่ภายใน? จงหวังในพระเจ้า เพราะข้าจะยกย่องพระองค์อีก ผู้ทรงเป็นพระผู้ช่วยให้รอด ข้าแต่พระเจ้า จิตใจของข้าพระองค์ฝ่ออยู่ภายใน เพราะฉะนั้น ข้าพระองค์จึงระลึกถึงพระองค์ จากดินแดนแห่งแม่น้ำจอร์แดนและภูเขาเฮอร์โมน ตั้งแต่เนินมิซาร์” (สดุดี 42:5-6)

พระธรรมตอนนี้ยกคำถามที่สำคัญสำหรับฉันและพวกเราแต่ละคนมาก ดังนี้… ““จิตใจของข้าเอ๋ย ไฉนเจ้าจึงฝ่ออยู่?” ขอให้เราใช้เวลาสั้นๆด้วยกัน เพื่อคิดและตอบคำถามนี้ดูนะคะ

มันดีมากที่จะฟังความคิดของตัวคุณเอง ฉันเองก็ทำแบบนั้นประจำ แต่ขอให้คุณถอยหลังออกมาจากเหตุผลส่วนตัวมากมายของคุณ และถามตัวเองว่า ทำไมฉันถึงคิดอย่างนี้? นี่เป็นความคิดที่ถูกต้องใช่ไหม? 

พระคัมภีร์บอกกับเราว่า “ท่านทั้งหลายจงคิดถึงพระองค์ผู้ทรงยอมทนต่อการคัดค้านของคนบาป เพื่อท่านจะไม่อ่อนล้าและไม่ท้อใจ”(ฮีบรู 12:3)

อย่าให้ความท้อแท้ใจตั้งรกรากในคุณ พระเยซูทรงแบกรับทุกสิ่งไปแล้ว รวมถึงความท้อแท้ใจด้วย ฉะนั้นเราสามารถยืนขึ้นอย่างมีชัย ในการเผชิญกับการทดลองที่เรียกว่า การท้อแท้ และการยอมแพ้ได้ เมื่อชีวิตทำให้คุณท้อใจ และดูเหมือนมันกำลังจะโจมตีคุณ พระเจ้าตรัสว่า “จงกล้าหาญเถิด”

แต่ถ้าไม่มีใครพูดสิ่งนี้กับคุณเลย ฉันจะพูดกับคุณเอง คุณพี่น้อง จงกล้าหาญ มุ่งไป อดทน จนจบการวิ่งแข่งในชีวิตนี้ด้วยกำลังจากพระเจ้า 

คุณคือการอัศจรรย์