แล้วเรียนจากเรา…

พระเยซูตรัสในพระวจนะว่า “บรรดาผู้เหน็ดเหนื่อยและแบกภาระหนัก จงมาหาเรา และเราจะให้ท่านทั้งหลายได้หยุดพัก จงเอาแอกของเราแบกไว้ แล้วเรียนจากเรา เพราะว่าเราสุภาพอ่อนโยนและใจอ่อนน้อม และจิตใจของพวกท่านจะได้หยุดพัก” (มัทธิว 11:28-29)

ขอให้ฉันถามคุณสักคำถามหนึ่ง ถ้าคุณล้มป่วย คุณจะหันไปหาใคร? คุณจะพอใจกับการไปหาหมอคนไหนก็ได้ หรือคุณจะหาหมอที่เก่งที่สุด ซึ่งเป็นหมอที่เชี่ยวชาญในด้านที่คุณต้องการความช่วยเหลือ?

ฉันมั่นใจว่าทุกคนอยากไปหาคนที่เก่งที่สุดแน่นอน คงไม่มีใครอยากฝากชีวิตไว้กับคนที่ไม่ทุ่มเท หรือขาดความรู้ความสามารถที่จำเป็น

แล้วความเชื่อของเราล่ะ? เพื่อที่จะคงอยู่ ความเชื่อต้องการการสอนและฝึกฝนอย่างต่อเนื่อง และแหล่งการสอนที่แน่นอนที่สุด ก็มาจากพระอาจารย์เอง คือพระเยซู พระองค์ทรงปรารถนาจะสอนเราทุกสิ่ง ผ่านทางความรักของพระองค์ “เราจะแนะนำและสอนเจ้าถึงทางที่เจ้าควรจะเดินไป เราจะให้คำปรึกษาแก่เจ้าและเฝ้าดูเจ้าอยู่” (สดุดี 32:8)

แล้วพระองค์จะสอนเราเรื่องอะไร? เปโตร ผู้ที่เข้าใจแก่นแท้ของคำสอนของพระเยซูได้กล่าวว่า “ซีโมนเปโตรทูลตอบพระองค์ว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้า พวกข้าพระองค์จะจากไปหาใครได้? พระองค์ทรงมีถ้อยคำแห่งชีวิตนิรันดร์” (ยอห์น 6:68)

นี่คือสิ่งที่องค์พระผู้เป็นเจ้าต้องการสอนคุณตอนนี้…

• การพัก คือการรู้จักหยุด
• การพัก คือการหยุดความฟุ้งซ่าน หยุดการดิ้นรน
• การพัก คือการวางและปล่อย

เหมือนมารีย์ที่หยุดอยู่แทบพระบาทของพระเยซู และเลือกสิ่งที่ดีที่สุด จงปล่อยให้ตัวเองได้รับการสอนโดยพระองค์ ผู้ทรงมีพระดำรัสแห่งชีวิตนิรันดร์

วันนี้ ฉันอยากหนุนใจคุณให้เข้าไปในที่ส่วนตัว คือในห้องของคุณ และวางภาระทั้งหมดไว้ที่พระบาทของพระองค์ แล้วเมื่อคุณออกไป จงปล่อยปัญหานั้นไว้กับพระเยซูที่ห้องของคุณ และพูดกับพระองค์ว่า… ตอนนี้ พระองค์ต่างหากที่กำลังดูแลปัญหาของลูก

คุณคือการอัศจรรย์